Pyrz Michał, zwany Głowackim (1. poł. XVII w.), wójt wsi Nowosielce (na zachód od Przeworska) i dowódca jej obrony w r. 1624. Postać znana wyłącznie z tradycji, zebranej przez Tadeusza Opiołę, ale dobrze tkwiąca w kontekście znanych skądinąd wydarzeń najazdu tatarskiego Kantymira w r. 1624. Bohdan Baranowski kwestionuje istnienie P-a, gdyż brak o nim danych w źródłach pisanych.
W r. 1624, na wieść o napadzie ordy, ówczesny proboszcz parafii nowosieleckiej, Piotr Kisiel, wezwał chłopców do obrony. Dowództwo objął P. Schroniono się za wały szańca o 3 bastejach otaczającego kościół, usypanego na wzgórzu nad bagnistą doliną strumienia. Rozporządzano 3–12 śmigownicami. Gdy od północy, zapewne 11 VI, zbliżali się Tatarzy, P. urządził zasadzkę w pobliżu grobli. Kiedy nieprzyjaciel wszedł na nią chłopi zbrojni w cepy, kosy, a nawet tylko kije lub kamienie, ale zapewne również i w rusznice, uderzyli na ordyńców. Wg wersji bardziej prawdopodobnej udało się tylko odeprzeć Tatarów, którzy odeszli. Wg drugiej wersji ordyńców otoczono i wybito z wyjątkiem paru wziętych do niewoli. Następnego dnia (12? VI) przeciwnik przybył pod szaniec od strony południowej. Dawny artylerzysta Franciszek Dudek, inwalida, zabił strzałem ze śmigownicy dowódcę Tatarów, którzy wobec tego wycofali się.
W czerwcu 1936 w Nowosielcach dla uczczenia pamięci P-a usypano kopiec i odbyła się wielka manifestacja chłopska. W czasie niej wręczono Edwardowi Rydzowi-Śmigłemu rezolucję, domagającą się demokratycznej konstytucji i amnestii dla więźniów brzeskich.
Baranowski B., Chłop polski w walce z Tatarami. W. 1952 s. 43–5, 78; Bogdanowski J., Fortyfikacje łańcuckie na tle małopolskiej sztuki obronnej, Łańcut 1976 s. 73–4, 104, 255; Kotula F., Warownie chłopskie XVII w. w ziemi przemyskiej i sanockiej, Studia i Mater. do Hist. Wojsk. T. 8: 1962 cz. 1 s. 89, 93–7; Opioła T., Michał Pyrz. Kartka z dziejów wojaczki chłopskiej, W. 1935; Ziejka F., Złota legenda chłopów polskich, W. 1984.
Wiesław Majewski